قوله تعالى: یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، إن کثیرا من الْأحْبار و الرهْبان بسیارى از این دانشمندان جهودان و خداترسان ترسایان، لیأْکلون أمْوال الناس بالْباطل مالهاى مردمان میخورند به نارواى و ناراست و ناشایست و یصدون عنْ سبیل الله و برمىگردانند مردمان را از راه خداى، و الذین یکْنزون الذهب و الْفضة و ایشان که زر و سیم گنج مىنهند، و لا ینْفقونها فی سبیل الله و آن را از بهر خدا نفقت نمیکنند و در جهاد با دشمن وى، فبشرْهمْ بعذاب ألیم. (۳۴) بشارت ده ایشان را بعذابى دردنماى.
یوْم یحْمى علیْها فی نار جهنم آن روز که آن را مىتاوند و بر آن آتش مىافروزند در دوزخ، فتکْوى بها جباههمْ و داغ میکنند بآن پیشانیهاى ایشان را. و جنوبهمْ و ظهورهمْ و پهلوهاى ایشان و پشتهاى ایشان هذا ما کنزْتمْ لأنْفسکمْ و ایشان را میگویند این آن گنج است که خویشتن را مىنهادید، فذوقوا ما کنْتمْ تکْنزون. (۳۵). چشید جزاء آن گنجى که خود را مینهادید.
إن عدة الشهور عنْد الله شمار ماهها بنزدیک خداى، اثْنا عشر شهْرا آنست که ماهها دوازده است، فی کتاب الله در خواست خداى و دانش و پسند خداى، یوْم خلق السماوات و الْأرْض از آن روز که آسمانها و زمین آفرید، منْها أرْبعة حرم از آن چهار ماه حرام با آزرم، ذلک الدین الْقیم این است شمار راست، فلا تظْلموا فیهن أنْفسکمْ در آن ماههاى حرام بر خویشتن ستم مکنید، و قاتلوا الْمشْرکین کافة و مشرکان همواره کشتن کنید، کما یقاتلونکمْ کافة هم چنان که ایشان با شما هموار کشتن کنند و اعْلموا أن الله مع الْمتقین. (۳۶) و بدانید که خداى با پرهیزکاران است.
إنما النسیء تأخیر حرمت ماه حرام تا ماه صفر، زیادة فی الْکفْر، بافزایشى است بر سرى در کفر، یضل به الذین کفروا که کافران بآن بىراهتر شوند و مىکنند، یحلونه عاما حلال میکنند محرم را یک سال، و یحرمونه عاما و آن را حرام میدارند و آزرم آن بجاى میدارند یک سال، لیواطوا میخواهند که بهوا و مراد خویش برابرى جویند و کنند، عدة ما حرم الله وانهادى که خداى نهاد و پسندى که او پسندید و عددى که وى نهاد، فیحلوا ما حرم الله تا حرام کرده خداى حلال کنند، زین لهمْ سوء أعْمالهمْ بر آراستند ایشان را کارهاى ایشان، و الله لا یهْدی الْقوْم الْکافرین. (۳۷) خداى راه ننماید و کار نسازد قوم کافران را. یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، ما لکمْ چه رسید شما را، إذا قیل لکم آن گه که شما را گویند، انْفروا فی سبیل الله بیرون شوید در جهاد از بهر خداى، اثاقلْتمْ إلى الْأرْض با زمین گرایید و گران خیزید، أ رضیتمْ بالْحیاة الدنْیا من الْآخرة باین جهان بسنده کردند بدل از آن جهان، فما متاع الْحیاة الدنْیا نیست برخوردارى و روزگار گذاشت این جهان، فی الْآخرة در مقابل آن جهان، إلا قلیل. (۳۸) مگر اندکى.
إلا تنْفروا اگر بیرون نشوید بغزا، یعذبْکمْ عذابا ألیما عذاب کند شما را عذابى دردنماى، و یسْتبْدلْ قوْما غیْرکمْ و بجاى شما قومى دیگر آرد بیرون شدن را بجنگ دشمن وى، و لا تضروه شیْئا و خداى را و رسول را هیچ گزند نیارید، و الله على کل شیْء قدیر. (۳۹) و خداى بر همه چیز از تغییر و تبدیل قادر است و توانا.